از چشم هایت فرانسه می نوشند

همه چیز یک لحظه بودکافی ست بلند شوممشتم را باز کنمو تو را بپاشم بر صورت جهانومردم به این فکر کنند که هیچ برفی این همه روشن نبوده استتنها منم که میتوانم تو را از سپیدی ات بشناسم کافی ست به خیابان بزنمو از چشم هایت فرانسه می نوشند...ادامه مطلب

می ایستیکوه ها می ایستندمی نشینیکوه ها می ایستنددور میشوی...تو را به کوه ها گفته امتو را به بادکه سر بر دیوار ها میکوبدتو را به غبار اندوه گفته امکه اینچنین آرام که اینچنین سنگینبر جای خالی ات می نشیند بر تنم می نشیند و اهسته مرا میپوشانداگرچه هیچ گاه میان من و توفاصله ای نیست میان من و تودستی نامرئیست که موهایت را نوازش می کندو صدایی ک نامم را در گوش هایت می خواند تو را در رویاهای صادقه یافته امدر اندک ثانیه های پیش از سپیده دمتو را در کوچک لبخند های میان توده های اندوه یافته امکه همچون سرود پیروزی سر بر می آوری میان من و توچشم هایی نامرئیستکه زیبایی ات را به تاریکییاداوری می کند تو را به کوه ها گفته امتو را به غبار هامیان من و تو صدایی ستکه نامت را در گوش هایم خواهد خواندو دستی که غبارها را کنار خواهد زدو مرا از دل کوهبیرون خواهد کشید ==================== ولادیمیر: تا حالا ترکت کردم؟ استراگون: نه. ولی تو بدترش رو انجام دادی. گذاشتی من برم. در انتظار گودو ==================== عنوان از سهراب سپهری + نوشته شده در  جمعه بیست و چهارم آذر ۱۳۹۶ساعت 12:26&nbsp توسط احسان نوکندی  |  از چشم هایت فرانسه می نوشند...ادامه مطلب

از چشم هایت فرانسه می نوشند...

مردان عاشقمهم نیست مشغول چکاری باشندهمیشهزیر چشمی مراقب زنی هستند که دوستش دارندو هر بار که نگاهش میکننددارند با چشمانشان می پرسند"حالت خوب است؟" ====================== زمستان فصل خوبی ست برای مردن جدا شدن رفتن...  برف  که ببارد همه چیز را می پوشاند هر اتفاقی را ======================= سال هاست تلفن از چشم هایت فرانسه می نوشند...ادامه مطلب

از چشم هایت فرانسه می نوشند...

گاهی دو پیشامد که همزمان با هم حادث می شود تا آخر عمر آدم را شرطی خودش نگه میداردفی المثل همین نیم وجبی آقا ذبیح بنکدار، همساده مان. پارسالی با اتول زعفران و شاهدونه میبردم مشهد که ازان سر برای حجله نبات بخرم. روی حساب همسایگی آقا ذبیح عیال و همین طفل معصوم را هم براه کرد که با من بیایند زیارت. وسط از چشم هایت فرانسه می نوشند...ادامه مطلب

خان بانو جان از یومی که رشته ی مراودت گسست و شیشه ی شکیبایی از سنگ فراق خرد و خاک شیر شد، حالیه مدت یک سال افزون است. دیگر نه از جانب تو چشمکی ست و سلامی نه از اینطرف قاصدی و پیامی. دیگر نه درِ مکتبت بست نشسته ام که بخواهی دمپایی خرجم کنی نه مصدع ابوی ات شدم که بخواهد فشنگ های برنو اش را هدر دهد. دی از چشم هایت فرانسه می نوشند...ادامه مطلب

این روزها کاسبی ام شده اتول را برمیدارم کلی راه گز میکنم منفردا میروم خیابان زاهدان سر وقت آن فالوده فروشی که قبل رفتنت هر فقره دلچرکی روزگار میشدی میبردمت بستنی میخریدم برایت. هر مرتبه مضاف بر حق خودت نصف بستنی من هم سهم تو میشد. کار دنیا بعد از تو حساب کتاب ندارد خان بانو جان. هر چیزی که آن وقت ها دلتنگی را از سینه مان قلوه کن میکرد بعد از تو خودش اسباب دلتنگی است. بغض می اندازد توی گلوی آدم قدر ایربگ سانتافه.این بیرجند ما هم سر و تهش را متر بیاندازی قد یک حیاط خلوت نمیشود. چهارتا خیابان دارد یک میدان کورش و یک پارک پهلوی که تا فیها خالدون همه شان را هزا از چشم هایت فرانسه می نوشند...ادامه مطلب

اين بساط هم ثمن اعصاب است بانو به جان عزيزتان. اين ها همه زير سر اين خان باجي هاي محل است که هوايي ات کرده اند وگرنه تا زماني که همان ماسماسک چراغ قوه دار را داشتي چه کمت بود؟ نيت شنيدن صداي ما بود که با همان هم محقق ميشد. انقدر زير پايت نشستند که آخر آن همه پول بي زبان را دادي سر گوشي. آن هم سيب گاز زده اش. لااقل صبر ميکردي چهارصباح ديگر گاز نزده اش بيايد به بازار. يا مثلا باقي ميوه هايي که بيشتر دوست داشتي.اولش هم که ما را مجبورمان کردي همپايت گوشي بخريم و آخر شبي استيکر خرس و خرگوش برايت بفرستيم. بعدش هم گفتي برايم کانال بزن توي تلگرام.از من اگر بپرسي کار از چشم هایت فرانسه می نوشند...ادامه مطلب